هنگام انجام جراحی ایمپلنت دندان در تهران، برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که قبل از کاشت نیاز به درمان بیشتری دارند. دو روش متداول برای آماده سازی استخوان فک برای کاشت، لیفت سینوس و پیوند استخوان هستند. اگرچه این روش ها اهداف مشابهی دارند، اما از نظر تکنیک و کاربرد متفاوت هستند. در این مقاله، تفاوت سینوس لیفت و پیوند استخوان را بررسی می‌کنیم و به بیماران کمک می‌کنیم تا درک بهتری از این که کدام روش ممکن است برای نیازهای دندانی منحصربه‌فردشان مناسب باشد، پیدا کنند.
تفاوت های اصلی بین روش های لیفت سینوس و پیوند استخوان
همه بیماران ساختار استخوانی کافی برای حمایت از ایمپلنت ندارند. این جایی است که روش های لیفت سینوس و پیوند استخوان وارد عمل می شوند. در این قسمت از مقاله، تفاوت های اصلی بین این دو تکنیک رایج را بررسی خواهیم کرد.
• روش لیفت سینوس
همان طور که گفته شد؛ عمل سینوس لیفت، که به عنوان افزایش سینوس یا بالا بردن سینوس نیز شناخته می شود، معمولاً زمانی انجام می شود که استخوان کافی در فک بالا برای قرار دادن ایمپلنت دندان وجود نداشته باشد. این روش شامل ایجاد فضایی در حفره سینوسی بالای مولرهای فوقانی یا پرمولر است. اما در این روش عواملی مهم هستند که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت:
الف) کاربرد: این روش برای بیمارانی که دندان های فک بالا، به ویژه دندان های آسیاب عقب را از دست داده اند و ارتفاع استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت ندارند، کاربرد دارد.
ب) تکنیک: جراح با ایجاد برشی در بافت لثه، استخوان زیرین را آشکار می کند. سپس یک پنجره کوچک در استخوان ایجاد می شود که امکان دسترسی به غشای سینوس را فراهم می کند. غشاء به آرامی بلند می شود و یک ماده پیوند استخوان در فضای ایجاد شده بین غشاء و استخوان موجود قرار می گیرد. با گذشت زمان، مواد پیوند رشد استخوان جدید را تشویق می کند و پایه ای محکم برای ایمپلنت دندان ایجاد می کند.
ج) زمان بهبودی: روش‌های لیفت سینوس نیاز به یک دوره بهبودی چند ماهه دارند تا مواد پیوند با استخوان طبیعی قبل از کاشت ایمپلنت دندان ادغام شود.
• روش پیوند استخوان
پیوند استخوان تکنیکی است که برای بازسازی و بازیابی بافت استخوانی از دست رفته یا آسیب دیده استفاده می شود. معمولاً برای آماده سازی دهان برای ایمپلنت های دندانی استفاده می شود. بیایید نگاهی دقیق تر به برخی از جنبه های مرتبط با پیوند استخوان بیندازیم:
الف) عملکرد: زمانی که بیمار به دلیل عواملی مانند از دست دادن دندان، ضربه یا نقص ژنتیکی، حجم استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت دندانی را نداشته باشد، ممکن است پیوند استخوان ضروری باشد.
ب) تکنیک: در روش پیوند استخوان، جراح برشی در بافت لثه ایجاد می کند تا استخوان زیرین نمایان شود. مواد پیوندی که می‌توان از بدن خود بیمار، اهداکننده یا منابع مصنوعی به دست آورد، سپس در ناحیه کمبود قرار می‌گیرد. این پیوند به عنوان یک داربست عمل می کند و در طول زمان باعث تشکیل استخوان جدید می شود.
ج) زمان بهبودی: روش‌های پیوند استخوان نیز نیازمند یک دوره بهبودی برای بازسازی استخوان جدید است. مدت زمان بسته به وسعت عمل متفاوت است، اما معمولاً از چند ماه تا یک سال متغیر است.
هر دو روش لیفت سینوس و پیوند استخوان روش های موثری برای بازسازی بافت استخوانی برای آماده سازی دهان برای کاشت ایمپلنت دندانی هستند. تفاوت اصلی در مناطقی از دهان است که در آن انجام می شود. شناخت این تمایزات می تواند به بیماران در تصمیم گیری آگاهانه و دستیابی به نتایج مطلوب در هنگام انجام ایمپلنت دندان کمک کند. مشورت با یک متخصص دندانپزشکی واجد شرایط برای تعیین مناسب ترین روش برای موارد فردی بسیار مهم است.
چه زمانی پیوند استخوان بر سینوس لیفت ترجیح داده می شود؟
گاهی کاشت دندان ممکن برای تمامی افراد جواب ندهد و به اصطلاح پس زدن ایمپلنت اتفاق بیافتد. در این حالت متخصص جراحی های کمکی مانند سینوس لیفت و یا پیوند استخوان را پیشنهاد می دهد. اما به طور جزئی تر دلایل استفاده از این دو روش را می‌توان به موارد ذیل دسته بندی کرد:
مواردی که لیفت سینوس توصیه می شود
- ارتفاع ناکافی استخوان: لیفت سینوس اغلب زمانی توصیه می شود که ارتفاع عمودی استخوان کافی در فک بالا وجود نداشته باشد. این به دلیل انبساط سینوس های فک بالا رخ می دهد که می تواند فضای استخوانی موجود را تحت تأثیر قرار دهد.
- از دست دادن دندان و تحلیل استخوان: زمانی که دندان از بین می رود یا کشیده می شود، استخوان اطراف ممکن است دچار تحلیل شود. اگر یک دوره طولانی از، از دست دادن دندان گذشته باشد، استخوان فک بالا ممکن است آتروفی قابل توجهی را تجربه کرده باشد. در چنین مواردی، لیفت سینوس ممکن است برای افزایش حجم استخوانی کاهش یافته لازم باشد.
- کشیدن دندان مولر فوقانی: بیمارانی که دندان های آسیاب بالایی خود را کشیده اند ممکن است دچار تحلیل استخوان در آن ناحیه شوند. لیفت سینوس می تواند به بازسازی استخوان از دست رفته کمک کند و امکان قرار دادن موفقیت آمیز ایمپلنت های دندانی را فراهم کند.
موقعیت هایی که پیوند استخوان ترجیح داده می شود
- تراکم استخوان ناکافی: اگر بیمار تراکم استخوان ناکافی داشته باشد، پیوند استخوان برای ایجاد یک پایه قوی برای ایمپلنت دندان ضروری است. این می تواند به دلیل عواملی مانند از دست دادن دندان، بیماری پریودنتال یا بی دندانی طولانی مدت رخ دهد.
- کمبود عمودی استخوان: در مواردی که ارتفاع استخوان برای حمایت از ایمپلنت دندان کافی نباشد، پیوند استخوان برای افزایش حجم استخوان ترجیح داده می شود. این برای ادغام موفقیت آمیز ایمپلنت در استخوان فک بسیار مهم است.
- کمبود استخوان افقی: زمانی که عرض استخوان فک کافی نباشد، پیوند استخوان می تواند راه حل ارجح باشد. این به افزایش عرض استخوان، ایجاد ثبات برای ایمپلنت و جلوگیری از عوارض بعدی کمک می کند.
عوارض سینوس لیفت و پیوند استخوان
در حالی که این روش‌ها در بسیاری از موارد مؤثر و موفق بوده‌اند، مهم است که عوارض و خطرات کلی مرتبط با آن ها را که ممکن است ایجاد شود در نظر بگیرید. در این قسمت از مقاله، ما به این موضوع می پردازیم و اثرات نامطلوب احتمالی مرتبط با جراحی لیفت سینوس و پیوند استخوان را بررسی می کنیم.
جراحی سینوس لیفت
جراحی سینوس لیفت که به عنوان افزایش کف سینوس ماگزیلاری نیز شناخته می شود، برای افزایش ارتفاع استخوان در فک فوقانی خلفی انجام می شود که امکان کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت را فراهم می کند. در حالی که این روش به طور کلی ایمن است، چند خطر بالقوه وجود دارد که باید از آنها آگاه بود:
عفونت سینوس: جراحی لیفت سینوس شامل دسترسی به حفره سینوس است که ممکن است خطر ابتلا به عفونت سینوسی را افزایش دهد. با این حال، با تکنیک های جراحی مناسب و مراقبت های بعد از عمل، می توان بروز عفونت را به حداقل رساند.
خونریزی: مانند هر روش جراحی دیگری، خطر خونریزی در حین یا بعد از عمل جراحی لیفت سینوس وجود دارد. جراحان ماهر اقدامات احتیاطی را برای کنترل خونریزی در طول عمل انجام می دهند، اما در موارد نادر ممکن است خونریزی بیش از حد رخ دهد.
سوراخ شدن سینوس: احتمال کمی برای سوراخ شدن غشای سینوس در حین جراحی وجود دارد. با این حال، معمولاً جراح می تواند فوراً آن را تعمیر کند. معاینه مناسب قبل از عمل و تکنیک های جراحی دقیق برای به حداقل رساندن خطر سوراخ شدن سینوس ضروری است.
جراحی پیوند استخوان
این روش شامل برداشتن استخوان از ناحیه دیگری از بدن یا استفاده از مواد مصنوعی برای تقویت استخوان فک است. در حالی که جراحی پیوند استخوان به طور کلی بی خطر است، عوارض احتمالی آن عبارتند از:
عفونت: مانند هر روش جراحی، خطر عفونت پس از جراحی پیوند استخوان وجود دارد. برای به حداقل رساندن این خطر می توان آنتی بیوتیک های قبل و بعد از عمل را همراه با رعایت دقیق اقدامات بهداشتی دهان و دندان تجویز کرد.
درد و تورم: درد و تورم پس از جراحی پیوند استخوان شایع است، اما معمولا در عرض چند روز فروکش می کند. دارو و کمپرس سرد می تواند به مدیریت این علائم کمک کند.
. رد یا شکست: اگرچه نادر است، اما این احتمال وجود دارد که بدن مواد استخوان پیوند شده را پس بزند یا پیوند به درستی با استخوان موجود ادغام نشود. این می تواند منجر به شکست پیوند استخوان شود و ممکن است نیاز به روش های اضافی برای اصلاح داشته باشد.