یکی از بهترین روش های جایگزینی دندان های از دست رفته، استفاده از ایمپلنت های دندانی است. با پیشرفت تکنولوژی، ایمپلنت ها اکنون انواع مختلفی دارند که هر کدام بر اساس شکل، اتصال و هزینه، مزایای منحصر به فردی دارند. در این مقاله، انواع ایمپلنت بر اساس شکل و اندازه آنها طبقهبندی شدهاند و افراد را قادر میسازد تا در مورد سلامت دهان خود تصمیمگیری آگاهانه تر بگیرند.
آشنایی با انواع ایمپلنت بر اساس شکل
ایمپلنت های دندان انواع مختلفی دارند که شامل؛ اندوستئال معمولی، ایمپلنت های ساب پریوستال، All-on-4 برای ترمیم کامل دهان، هستند. در ادامه هر یک از این مدل ها را بررسی خواهیم کرد.
- ایمپلنت های اندوستال:
ایمپلنت های اندوستال رایج ترین نوع ایمپلنت های دندانی هستند که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند. آنها مستقیماً در استخوان فک قرار می گیرند و پایه محکمی برای دندان های مصنوعی ایجاد می کنند. این ایمپلنت ها در اشکال مختلفی مانند پیچ، سیلندر یا صفحه وجود دارند و برای بیمارانی با تراکم استخوان کافی مناسب هستند. ایمپلنتهای اندوستئال به دلیل درصد موفقیت بالا و طول عمر بسیار محبوب هستند.
- ایمپلنت ساب پریوستئال:
ایمپلنت های ساب پریوستال جایگزینی برای بیمارانی هستند که تراکم استخوان کافی ندارند یا نمی توانند تحت عمل پیوند استخوان قرار گیرند. این ایمپلنت ها به جای اینکه در استخوان فک قرار گیرند، در بالای استخوان، زیر لثه قرار می گیرند. ساب پریوستئال متناسب با فک هر بیمار طراحی و ساخته می شود و با چارچوب یا پایه های فلزی در جای خود نگه داشته می شود. این نوع ایمپلنت گزینه مناسبی برای بیمارانی است که به دنبال روشی کمتر تهاجمی هستند.
- ایمپلنت های All-on-4:
ایمپلنت های All-on-4 راه حلی مناسب و موثر برای افرادی که تمام یا بیشتر دندان های خود را از دست می دهند، ارائه می دهد. این تکنیک شامل قرار دادن تنها چهار ایمپلنت در هر قوس است که به عنوان تکیه گاه برای مجموعه کاملی از دندان های مصنوعی عمل می کند. ایمپلنتهای All-on-4 از استخوان موجود در قسمت جلویی فک استفاده میکنند و امکان قرار دادن فوری پروتز هیبریدی ثابت را فراهم میکنند. این روش اغلب نیاز به پیوند استخوان را از بین می برد و یک جایگزین مقرون به صرفه و کارآمد برای کسانی که به دنبال ترمیم کامل دهان هستند.
انواع ایمپلنت دندان براساس اندازه
یکی از عوامل مهم در انتخاب ایمپلنت دندان اندازه و قطری است که به بهترین وجه با آناتومی دهان شما مطابقت دارد. انتخاب اندازه و قطر مناسب ایمپلنت دندان برای دستیابی به نتایج مطلوب در روش های جایگزینی دندان بسیار مهم است. با راهنمایی یک دندانپزشک یا جراح دهان واجد شرایط، بیماران می توانند بر اساس آناتومی خاص دهان، تراکم استخوان و نیازهای عملکردی خود تصمیمات آگاهانه بگیرند.
ایمپلنت های باریک، استاندارد، عریض و مینی همگی اهداف منحصر به فردی دارند و مزایا خاص خود را ارائه می دهند. با شناخت گزینه های موجود، بیماران می توانند مناسب ترین ایمپلنت دندان را برای نیازهای خود بیابند و از لبخندی سالم و زیبا داشته باشند.
- ایمپلنت های باریک
ایمپلنتهای باریک، معمولاً از 3.0 میلیمتر تا 3.75 میلیمتر قطر دارند، برای بیمارانی با عرض استخوان محدود ایدهآل هستند. آنها را می توان در مناطقی با تراکم استخوان ناکافی یا بین دندان های طبیعی که شکاف باریک تری دارند استفاده کرد. ایمپلنت های باریک پایداری بسیار خوبی دارند و معمولاً برای جایگزینی تک دندان استفاده می شوند.
- ایمپلنت استاندارد
ایمپلنت های دندانی استاندارد رایج ترین گزینه مورد استفاده هستند که قطر آنها از 3.75 تا 4.2 میلی متر است. یک راه حل قابل اعتماد برای جایگزینی یک و یا چندین دندان و حتی قوس کامل ارائه می دهند.
تطبیق پذیری ایمپلنت استاندارد از توانایی آن در سازگاری با تراکم ها و عرض های مختلف استخوان ناشی می شود. در حالی که میزان موفقیت آنها بالا است، موقعیت و زاویه بندی این ایمپلنت ها نیاز به بررسی دقیق برای دستیابی به زیبایی و عملکرد مطلوب دارد.
- ایمپلنت های پهن
ایمپلنتهای عریض، معمولاً 4.5 میلیمتر تا 6.0 میلیمتر قطر دارند و برای فکهای بزرگتر و قویتر یا بعد از عمل پیوند استخوان مفید هستند. ایمپلنتهای عریض بار را در سطح بزرگتری توزیع میکنند و دوام و میزان موفقیت کلی کاشت را افزایش میدهند.
- مینی ایمپلنت
مینی ایمپلنت ها به دلیل قطر کوچکتر شان که بین 2.0 میلی متر تا 3.3 میلی متر است، محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. آنها عمدتاً در مواردی استفاده می شوند که حداقل عرض استخوان وجود دارد، و آنها را به گزینه ای مناسب برای بیمارانی که کاندیدای ایمپلنت های دندانی استاندارد نیستند تبدیل می کنند. مینی ایمپلنتها معمولاً برای نگهداشتن دندانهای مصنوعی، ارائه پشتیبانی بیشتر و حذف نیاز به چسبها استفاده میشوند.
انواع مختلف ایمپلنت های دندانی بر اساس مواد
انتخاب مواد کاشت دندان مناسب برای دستیابی به سلامت دهان و دندان بسیار مهم است. در حالی که ایمپلنتهای تیتانیوم به دلیل دوام و زیست سازگاری محبوبترین انتخابها هستند، ایمپلنتهای زیرکونیا و سرامیکی جایگزینهای زیبایی را ارائه میدهند. ایمپلنت های هیبریدی را می توان برای کسانی که تراکم استخوانی ضعیفی دارند نیز در نظر گرفت. در این قسمت، انواع مختلف ایمپلنتهای دندانی را بر اساس مواد بررسی میکنیم.
- ایمپلنت تیتانیوم
ایمپلنت های دندانی تیتانیومی به دلیل میزان موفقیت قابل توجه و زیست سازگاری رایج ترین نوع ایمپلنت مورد استفاده هستند. این ایمپلنتها که معمولاً از تیتانیوم خالص یا آلیاژ تیتانیوم ساخته میشوند، دوام و استحکام بالایی دارند. ایمپلنتهای تیتانیومی همچنین دارای مزیت تقویت استخوان سازی است که فرآیند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک را تضمین. این ادغام پایه ای مطمئن و محکم برای دندان های مصنوعی ایجاد می کند و ثبات طولانی مدت را ارائه می دهد.
- ایمپلنت زیرکونیا
ایمپلنت های دندانی زیرکونیا در سال های اخیر به دلیل خواص زیبایی و زیست سازگاری بسیار محبوبیت پیدا کرده اند. این ایمپلنتها که از دیاکسید زیرکونیوم ساخته شدهاند، در برابر خوردگی بسیار مقاوم هستند و ظاهری شبیه به دندان های طبیعی دارند، که آنها را به جایگزینی جذاب برای کسانی که نگران دیده شدن ایمپلنتهای فلزی سنتی هستند، تبدیل میکند. ایمپلنت های زیرکونیا همچنین به عنوان ضد حساسیت شناخته می شوند، که آنها را به گزینه ای ایده آل برای بیماران مبتلا به آلرژی به فلزات تبدیل می کند.
- ایمپلنت های سرامیکی
ایمپلنت های سرامیکی دندان، که اغلب از مواد سرامیکی با استحکام بالا مانند آلومینا یا زیرکونیا ساخته می شوند، یکی دیگر از گزینه های موجود برای کاشت ایمپلنت هستند. ایمپلنت های سرامیکی راه حلی بدون فلز ارائه می دهند و در برابر سایش بسیار مقاوم هستند و برای بیمارانی که خواهان ظاهری طبیعی هستند، گزینه مناسبی می باشند. این ایمپلنت ها شفاف تر هستند و می توانند شبیه دندان های طبیعی باشند. با این حال، ایمپلنت های سرامیکی به دلیل ترکیبی که دارند، ممکن است برای همه مناسب نباشند، زیرا ممکن است استحکام و دوام مشابهی با ایمپلنت های تیتانیوم نداشته باشند.
- ایمپلنت های هیبریدی
ایمپلنت های هیبریدی برای بیماران با تراکم استخوان ناکافی طراحی شده اند. این ایمپلنت ها با استفاده از تیتانیوم و سرامیک، مزایای مواد مختلف را با هم ترکیب می کنند. پایه تیتانیوم امکان یکپارچگی استخوانی قوی را فراهم می کند، در حالی که قسمت سرامیکی آن ظاهر زیبایی را ارائه می دهد. ایمپلنت های هیبریدی یک ترمیم پایدار را برای بیمارانی ارائه می دهند که ممکن است کاندیدای ایده آل برای یک نوع ایمپلنت خاص نباشند.
عوامل موثر بر هزینه انواع ایمپلنت دندان
قیمت انواع ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی بستگی دارد. بنابراین نمی توان برای قیمت ایمپلنت در سال 1402 نرخ معین و ثابتی را تعیین کرد. هزینه ایمپلنت دندان تحت تاثیر نوع ایمپلنت انتخابی است. دو نوع اصلی که معمولا مورد استفاده قرار میگیرند، ایمپلنتهای اندوستئال هستند که در استخوان فک قرار میگیرند و ایمپلنتهای ساب پریوستال که در بالای استخوان فک قرار میگیرند. به طور کلی، ایمپلنت های اندوستئال به دلیل روش پیچیده قرار دادن و میزان موفقیت بالاتر، گران تر هستند.
کیفیت و مواد اجزای ایمپلنت دندانی نقش مهمی در تعیین هزینه کلی دارد. ایمپلنت های با کیفیت بالا اغلب از تیتانیوم ساخته می شوند، ماده ای زیست سازگار که به دلیل استحکام و دوام شناخته شده است. در حالی که ایمپلنتهای تیتانیوم ممکن است در ابتدا گرانتر باشند، اما طول عمر بیشتر و نتایج بهتری را ارائه میدهند و در درازمدت به سرمایهگذاری عاقلانهای تبدیل میشوند.
قبل از کاشت ایمپلنت، ممکن است به اقدامات آماده سازی خاصی نیاز باشد، از جمله کشیدن دندان، پیوند استخوان و تقویت سینوس و… نیاز به این روش های اضافی می تواند به طور قابل توجهی بر هزینه کلی تأثیر بگذارد، زیرا آنها به مهارت های تخصصی و مواد اضافی نیاز دارند. موارد پیچیده ممکن است نیاز به مراحل آماده سازی گسترده تری داشته باشد که منجر به هزینه های بالاتر می شود.
تخصص و تجربه دندانپزشک از عوامل بسیار مهمی است که بر هزینه ایمپلنت دندان تاثیر می گذارد. دندانپزشکان با سطح آموزش و تخصص بالا در دندانپزشکی ایمپلنت اغلب هزینه های بیشتری را دریافت می کنند. انتخاب یک دندانپزشک ماهر و معتبر که بتواند نتایج عالی را در عین حصول اطمینان از انجام یک روش موفق و ایمن ارائه دهد، ضروری است.
هزینه ایمپلنت دندان می تواند بر اساس موقعیت جغرافیایی متفاوت باشد. عواملی مانند اقتصاد محلی، هزینه زندگی و رقابت در میان دندانپزشکی، همگی در نوسانات قیمت نقش دارند. به عنوان مثال، هزینه ایمپلنت دندان در مناطق شهری یا مناطقی که هزینه زندگی بالایی دارند ممکن است در مقایسه با مناطق روستایی بیشتر باشد.