لزوم نگهداری دندانها بعد از عصب کشی

به طور کلی نگهداری دندان تا حد امکان موثرترین روش پیشگیری از بی دندانی می باشد. بنابراین بهتر است تا حد امکان دندانهای به شدت تخریب شده را نگهداری کنیم. به منظور درمان و بازسازی دندان های عصب کشی شده باید تفاوت دندانهای vital  و non vital  را بدانیم تا بهترین درمان را برای بیمار در کلینیک دکتر هومن هوشنگی جراح فک و صورت در زعفرانیه انجام دهیم. در این مطلب به بررسی این موضوع ها می پردازیم.

لزوم نگهداری دندانها

بیشترین دندان های با تخریب وسیع، دندانهای non vital بوده با توجه به دلایل زیر حفظ دندان و انجام درمان روت کانال تراپی یا همان عصب کشی و ترمیم و بازسازی دندان توصیه میشود.

  • جلوگیری از ایجاد فضای بی دندانی
  • جلوگیری از جابجایی دندانهای مجاور و مقابل
  • مسئله روانی احساس داشتن خود دندان
  • زیبایی
  • عدم نیاز به تراش دندانهای مجاور برای پل و یا استفاده از ایمپلنت
  • هزینه

تفاوت دندانهای عصب کشی و ویتال

دندانهایی که عصب کشی شده اند سه تفاوت اصلی با دندان های ویتال دارند.

از نظرکیفی

به علت برداشتن پوسیدگی ها و پرکردگی های قبلی و به خصوص برداشتن مقدار زیادی از بافت دندان هنگام تهیه حفره دسترسی و همچنین برداشتن بافت بدون ساپورت و حمایت مقدار زیادی از نسج دندان تخریب می گردد. سقف پالپ همچنین نقش مهمی را در توزیع نیروها ایفا می کند. با برداشتن سقف پالپ ستون مقاومت دندان در برابر نیروهای بیرونی تا حد زیادی کاهش می یابد.

چون سقف اتاقک پالپ حالت گنبدی دارد این شکل گنبدی باعث مقاوم شدن دندان در برابر فشار می ‌گردد. سقف گنبدی یا طاقدیس نیروها را به سطوح جانبی دندان پخش میکند. و سبب به هم بسته شدن سطوح جانبی می گردد. علاوه بر این وقتی سقف دهان برداشته شود، نسبت طول و دیواره‌ها به قاعده آن بسیار افزایش می یابد.

به این دیواره های طویل مستعد شکستن می شود و همچنین گشاد کردن کانال ها حین معالجه ریشه باعث برداشتن مقداری از عاج دیواره ها می‌گردد که این عمل نیز به نوبه خود باعث ضعیف شدن ریشه می گردد. پس به عبارت دیگر یک دندان به علت از بین رفتن و تضعیف نسوج داخلی و خارجی نسبت به دندانهای زنده آمادگی بیشتری برای شکستن دارد.

از نظر شیمیایی

به طور کلی آب در دندان به دو صورت وجود دارد

  • باند شده با مواد سازنده عاج دندان
  • به صورت آزاد در توبولهای عاجی

در عصب کشی میزان هر دوی این آب ها کاهش می یابد. آب آزاد در توبول ها می توانند با حضور در جای مرطوب مثل محیط دندان با جذب آب بیرونی جبران شود. اما آب باند شده اگر از بین برود قابل جبران نیست.

در تحقیقات دانشمندان نشان داده شده که این دندان ها یعنی دندان های non vital حدود ۹ درصد کمتر از دندان های زنده رطوبت دارند. کاهش رطوبت دندان بیشتر در بین هفته‌های چهارم و چهاردهم رخ می دهد. به اضافه اینکه تغییرات ایجاد شده در اتصالات کلاژن و آب زدایی عاج دندان منجر به کاهش ۱۴ درصد از مقاومت دندان می گردد.  بنابراین موجب تردی و شکنندگی دندان می گردد. طبق گفته دانشمندان این میزان کاهش رطوبت ناچیز بوده و علت افزایش احتمالی شکستن دندان های اندو شده، تخریب نسج بافت دندان می باشد.

از نظر بیولوژیکی

دندانهایی که درمان ریشه شده اند به علت حذف تحریک عصبی، مقاومت کمتری در برابر پوسیدگی دارند. بنابراین شکست درمان غالباً بدون درد بوده. بهمین دلیل باید مراقبت های ویژه ای از دندان انجام گردد عاج دندان عصب کشی شده از لحاظ بیوشیمیایی تغییر یافته و موجب تیرگی دندان و تغییرات زیبایی در دندان می گردد.

این تغییرات بسته به نوع ماده استفاده شده در درمان متفاوت می باشد. به عنوان مثال دندان‌هایی که با سیلر زینک اکساید اژنول درمان ریشه شده اند. میزان روی در اژنول ها افزایش می یابد. هیدرولیز سیلر تولید اوژنول و هیدروکساید روی میکند. همچنین اگر میزان کلسیم جایگزین شده توسط روی چشمگیر باشد می تواند تغییرات زیادی را در ویژگی های فیزیکی عاج ایجاد کند.

نکته پایانی

مجموعه این عوامل یعنی از دست دادن یکپارچگی ساختمان دندان، از دست دادن رطوبت و مقاومت عاجی، مراقبت ویژه از دندان های روت کانال شده را ضروری می‌کند. هدف از ترمیم دندان های عصب کشی شده تقویت دندان نیست بلکه هدف حمایت و بازسازی دندان است.

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]